Van der Vaart ustrzelił przeciw Aston Villi dublet i został uznany graczem tygodnia przez goal.com. Huntelaar strzelił kolejną bramkę dla Schalke i ma ich już w Bundeslidze cztery, a przecież trafił też w Lidze Mistrzów. Naprawdę miło jest widzieć, że swoją grą umacniają pozycję w drużynie i stają się ulubieńcami kibiców, wyróżnianymi dodatkowo przez media. I, nie, ta radość nie jest zmącona żalem po ich odejściu z Bernabeu. Nawet, jeśli i VDV i Hunter są sympatyczniejsi niż Robben i Sneijder, uważam, że to lepiej dla wszystkich, że ich już w Madrycie nie ma.
To, że jednych Holendrów uważam za budzących sympatię bardziej niż drugich, choć może z pozoru nieoczywiste, jest uzasadnione. Po pierwsze, nie słyszałem, żeby Rafa albo Klass-Jan żalili się publicznie, jak to ich źle w Madrycie potraktowano. VDV przeciwnie, miał wiele ciepłych słów, nie tylko dla kibiców, ale też dla samego klubu. Reakcji Huntelaara nie odnotowałem albo już jej nie pamiętam, więc dla moich sympatii na jedno wychodzi. A przypominam, że został sprowadzony przez zarząd jako opcja awaryjna (dlatego też taka droga - €25mln), strzelił osiem goli w dwudziestu meczach (więc nieźle, bo wchodził i z ławki), po czym pozbyto się go (za trochę ponad połowę tej kwoty), kiedy tylko projekt galacticos został reaktywowany.
